雪xuě中zhōng怀huái孟mèng武wǔ昌chāng--元yuán结jié
冬dōng来lái三sān度dù雪xuě，，农nóng者zhě欢huān岁suì稔rěn。。我wǒ麦mài根gēn已yǐ濡rú，，各gè得dé在zài仓cāng廪lǐn。。天tiān寒hán未wèi能néng起qǐ，，孺rú子zi惊jīng人rén寝qǐn。。云yún有yǒu山shān客kè来lái，，篮lán中zhōng见jiàn冬dōng簟diàn。。烧shāo柴chái为wèi温wēn酒jiǔ，，煮zhǔ鳜guì为wèi作zuò沈shěn。。客kè亦yì爱ài杯bēi尊zūn，，思sī君jūn共gòng杯bēi饮yǐn。。所suǒ嗟jiē山shān路lù闲xián，，时shí节jié寒hán又yòu甚shén。。不bù能néng苦kǔ相xiāng邀yāo，，兴xìng尽jǐn还hái就jiù枕zhěn。。
雪中怀孟武昌。唐代。元结。冬来三度雪，农者欢岁稔。我麦根已濡，各得在仓廪。天寒未能起，孺子惊人寝。云有山客来，篮中见冬簟。烧柴为温酒，煮鳜为作沈。客亦爱杯尊，思君共杯饮。所嗟山路闲，时节寒又甚。不能苦相邀，兴尽还就枕。
